Το επιχείρημα: «Η προσευχή δεν άλλαξε τίποτα» που αναφέρεις στο κείμενο ως βασικό λογικό ατού της άποψης σου είναι κάπως παιδαριώδες. Εννοείται πως δεν άλλαξε τίποτε. Αυτό δεν έχει να κάνει με την προσευχή. Ούτε η αλτρουιστική ποίηση στα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας άλλαξε π.χ. την ενδοσχολική βία. Ούτε η διδασκαλία της Αντιγόνης ενέπνευσε σεβασμό. Και λοιπόν τι; Απέτυχε ο ποιητής; Ξέρεις εσύ και εγώ τι συμβαίνει μέσα στον κάθε άνθρωπο; Μην ψάχνετε λογικά ερείσματα του στυλ: Ο κόσμος είναι κακός-η προσευχές απέτυχαν. Δεν γουστάρετε. Δεκτό. Αλλά όχι και να μας πείσετε πως όλα τα κακά του κόσμου πηγάζουν από αυτό το «απεχθές κατάλοιπο του χθες». Και στο κάτω-κάτω δες το αλλιώς: Όποιος δεν θέλει δεν έχει τίποτε να χάσει απέχοντας ή φθάνοντας δέκα λεπτά αργότερα. Όποιος νοιώθει όμως πως με το ¨Πάτερ ημών¨ απευθύνεται στον Θεό να ευλογήσει την σχολική ημέρα του, χάνει. Γνώμη μου: Ας γίνει κατά τόπους ερώτηση στους μαθητές κάθε σχολείου να συνεννοηθούν με τον διευθυντή τί επιθυμούν. Δεν είναι και κανένα τρομερό παιδαγωγικό ζήτημα. Ούτε το «κοσμικό σχολείο» χάνει κάτι από την πρόοδο του σκύβοντας επάνω από αυτή την υπαρκτή «ιδιαιτερότητα».