Πολύς λόγος έγινε για το αν θα είναι η τελευταία ταινία του Graig στον ρόλο του 007,αλλά εμένα άλλο με "καίει":πρέπει να είναι η τελευταία ταινία του Μέντες στο franchise! Μόνο έτσι οι περιπέτειες του 007 θα ξαναγίνουν ταινίες πραγματικής δράσης,όπως τα casino royale + quantum of solace,κι όχι ταινίες που θυμίζουν δράμα δωματίου,όπως το skyfall,που το θεωρώ ως την χειρότερη ταινία Μποντ,ακριβώς διότι,πέραν της άνευρης και απογοητευτικής σκηνής στην Κωνσταντινούπολη,δεν είχε ούτε μία σεκάνς κατά την θέαση της οποίας να κτυπά η καρδιά σου από την αδρεναλίνη!Πολύς ντόρος έγινε από κριτικούς με διθυράμβους για το καλλιτεχνικό μονόπλανο στην έναρξη,αλλά εγώ λέω "χαζομάρες"! Εκτός από το ότι δεν είναι πραγματικό μονόπλανο,διότι "κλέβει",όπως ο Ινιάριτου στο Birdman,δεν διαρκεί και τόόόσο πολύ,ώστε να δικαιολογεί τον θαυμασμό!Τελειώνει απότομα και άγαρμπα και συνεχίζει με cut,επειδή δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.Τσαπατσουλιές,δηλαδή,από τον αναποφάσιστο Μέντες.Οι άλλες δύο σεκάνς κυνηγητού,δυστυχώς επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές:ο σκηνοθέτης δεν ξέρει να γυρίζει δράση,με απογοήτευσε τόσο, όσο και ο Νόλαν στην τριλογία του Μπάτμαν!Στη μεν νυκτερινή Ρώμη τα δύο "γρήγορα" αυτοκίνητα απλώς ακολουθούν το ένα το άλλο,με τον εικονολήπτη να επιλέγει κοντινά και σφιχτά πλάνα,ενώ η δράση την θέλει την "άπλα" της,στις δε χιονισμένες Άλπεις συμβαίνουν οι γνωστές "απιθανότητες" των ταινιών της σειράς,που μου έφεραν στο νου την σκηνή στο goldeneye,όπου ο Μπρόσναν μπαίνει άνετα μέσα στο αεροπλάνο κατά την ξεχωριστή τους πτώση!Δηλαδή,γέλασα!Και στις δύο περιπτώσεις οι σκηνές είναι καλογυρισμένες,αλλά ουχί καλομονταρισμένες κι αυτό τις κατέστρεψε.Το spectre δεν διαθέτει το νευρώδες μοντάζ του casino royale ή-έστω!-το νευρικό,στα όρια του νευρόσπαστου,μοντάζ του quantum of solace και αυτό του αφαιρεί πολλούς πόντους από το ενδιαφέρον και την πειστικότητά του.Δυστυχώς απογοητεύθηκα και από τους δύο ηθοποιούς από τους οποίους περίμενα πολλά,Belluci και Waltz:η μεν έχει ολιγόλεπτο ρόλο(ούτε 10λεπτο,κι αυτό... ντυμένο!),ο δε είναι άχρωμος και διεκπεραιωτικός ενός τυπικού ρόλου κακού σε ταινία του είδους,ενώ θα μπορούσε να διαπρέψει,όπως ένας Ledger στον Σκοτεινό Ιππότη ή ένας Χοπκινς στην Σιωπή των αμνών,αν και οφείλω να ομολογήσω πως η εισαγωγή μας στον χαρακτήρα του Μπλόφελντ,στην καλύτερη σκηνή όχι μόνο του συγκεκριμένου φιλμ,αλλά και γενικότερα των ταινιών Μποντ(μαζί με την παρτίδα πόκερ στο πρώτο φιλμ του Γκραιγκ)είναι απόκοσμη(αλά Μάτια Ερμητικά Κλειστά)και εντυπωσιακή.Συμφωνώ,πάντως,πως δεν φταίει αυτός,αλλά οι σεναριογράφοι,οι οποίοι την φράση περί χαρταετού την έβαλαν στο στόμα του mr. white(Jesper Christensen) κι όχι του Blofeld,αν μου επιτρέπει την διόρθωση ο συντάκτης του κειμένου.Για να τελειώσω με θετική ενέργεια,θέλω να τονίσω πως το spectre από την αρχή μέχρι το τέλος αποτίει φόρο τιμής και αγάπης στις προηγούμενες ταινίες και φανερώνει πως δημιουργήθηκε από(και προορίζεται για)λάτρεις του κινηματογραφικού σύμπαντος του Ίαν Φλέμινγκ.Ενδεικτικά,αναφέρω πως η σκηνή στο Μεξικό,με τις νεκροκεφαλές και τους σκελετούς,θυμίζει το live and let die,αυτή στις Άλπεις θυμίζει το in her majesty's secret service,εκείνη στο τρένο φέρνει στο νου τα from russia with love,live and let die και the spy who loved me,ενώ ο Bautista(μισός Έλληνας παρακαλώ!)είναι σχεδόν δίδυμος του Ασιάτη μπράβου του Goldfinger.