#6 Διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας το κείμενό σου νομίζω πως αυτό που σε μπερδεύει είναι ότι θεωρείς τις έννοιες «αριστερός» και «δεξιός» ως έννοιες καθολικές και αμετάβλητες. Το δεξιός και αριστερός αλλάζει από εποχή σε εποχή και από κοινωνία σε κοινωνία. Όπως είπε και η Λένα από τη στιγμή που «πατάμε» πάνω σε εκατομμύρια ανθρώπων για να έχουμε μια άνετη ζωή ναι είμαστε καπιτάλες.Από την άλλη (διόρθωσέ με αν κάνω λάθος) έχεις μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι είσαι προικισμένη με ικανότητες που θα σε κάνουν, με την κατάλληλη αφοσίωση, να πετύχεις στη ζωή σου. Δεν λέω πως δεν αληθεύει αυτό. Αλλά πως είναι εν μέρει σωστό.Δεν ξεκινούν όλοι οι άνθρωποι από την ίδια βάση. Ούτε τις ίδιες εγγενείς ικανότητες έχουν, ούτε τις ίδιες κοινωνικοοικονομικές ευκαιρίες. Και μόνο το γεγονός ότι οι γονείς σου αντέχουν οικονομικά το κόστος των σπουδών σου (σπίτι, προσωπικά έξοδα κ.τ.λ., ίσως ένα μεταπτυχιακό με δίδακτρα στο μέλλον), σου δίνει ένα πλεονέκτημα έναντι πολλών άλλων που δεν μπορούν καν να σπουδάσουν ή μετά τις σπουδές τους ψάχνουν να βρουν μια οποιαδήποτε δουλειά και όχι στον τομέα τους γιατί δεν μπορούν τους στηρίξουν οι δικοί τους.Δεν λέω πως είναι κάτι μεμπτό, απλά είναι η αλήθεια. Και, μιλάω κι εγώ από αντίστοιχη θέση με σένα.Όσο για τους άνεργους τριαντάρηδες, υπάρχουν πολλές κατηγορίες. Άλλοι πράγματι είναι τεμπέληδες και βολεμένοι, άλλοι ψάχνουν δουλειά και δεν βρίσκουν, άλλοι σνομπάρουν συγκεκριμένου είδους δουλειές, άλλοι θέλουν να εξασκήσουν μόνο αυτό που σπούδασαν.Κατά τη γνώμη μου, αν θες να ζεις έναν «αριστερό» τρόπο ζωής (γενικότερα έναν "σωστό" τρόπο ζωής), τότε αυτό που θα πρέπει να κάνεις είναι να σέβεσαι και να μην εκμεταλλεύεσαι τους γύρω σου και, αργότερα, μέσα από τη δουλειά σου να λειτουργείς με δεοντολογία.