"Περιστάσεις" μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα. Περίσταση είναι το να συμφωνείς με κάποιο χώρο αλλά να μην ψηφίζεις το κόμμα που αντιπροσωπεύεται από το χώρο σου γιατί θεωρείς πως λόγω της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης της χώρας θα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Για παράδειγμα, θεωρώ πως ο ΣΥΡΙΖΑ δε συνάδει με πολλά από όσα πρεσβεύει το ιδεολογικό του υπόβαθρο. Ή, πως ο φιλελευθερισμός σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα από τα κερασμένα μπουκάλια και τις σημειώσεις της ΔΑΠ. Το τι πιστεύει κανείς για διάφορα κοινωνικά ζητήματα και το πως αυτά θα επιλυθούν μέσω της ατομικής και πολιτικής πράξης είναι ένα κράμα όσων έχει διαβάσει, ζήσει, ακούσει αλλά και φυσικά της προσωπικής επεξεργασίας του. Για μένα το "ένας συνδυασμός ιδεολογίας και περιστάσεων" μεταφράζεται ως ότι, ενώ θεωρώ τον εαυτό μου αριστερή γιατί συμφωνώ με το ότι έχω διαβάσει, θα ψήφιζα ένα δεξιό κόμμα αν θεωρούσα ότι σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα 4ετίας θα εξυπηρετούσε ωριμότερα το κοινωνικό σύνολο. Αυτό είναι μια υποθετική κατάσταση, η οποία όμως προϋποθέτει μια ιδεολογική ευλυγισία, και είναι αυτή η ίδια ιδεολογική ευλυγισία που με κάνει να απορώ πόσο φασματικός είναι εν τέλει ο ιδεολογικός κόσμος και πόσο συνάδει στο κάτω κάτω ένας χαρακτηρισμός με την πολυπλοκότητα της σύγχρονης πραγματικότητας.
