Πολλή επίθεση έπεσε στην #6 και, διαβάζοντας και τα σχόλιά της, νομίζω ότι σε σημαντικό βαθμό είναι άδικη. Άλλωστε το είπε "είναι διαφορετικό να έχεις τελειώσει τη σχολή σου και να έρχεσαι αντιμέτωπος με μια χαώδη αγορά εργασίας και διαφορετικό να μην προσπαθείς καν να ολοκληρώσεις το πρώτο σκέλος" (ή κάπως έτσι). Προσωπικά, μου είναι ξεκάθαρο ότι δεν ισχυρίζεται πως ανεξάρτητα από τις συνθήκες, το περιβάλλον, την τάξη στην οποία ανήκεις, θα πετύχεις αν προσπαθήσεις αρκετά, όσο ατυχώς κι αν το εξέφρασε. Πιαστήκατε όλοι από την προσωπική ευθύνη, ενώ είναι νομίζω φανερό πως εννοούσε το είδος εκείνο προσωπικής ευθύνης που κάνει διαφορετικά άτομα που προέρχονται από το ίδιο περιβάλλον/τάξη και αντιμετωπίζουν τις ίδιες εξωτερικές αντικειμενικές συνθήκες, να λειτουργούν διαφορετικά (και να καταλήγουν σε διαφορετικά σημεία). Γενικά συμφωνώ με την ορίτζιναλ απάντηση της Α, μπα και ειδικά, αν ισχύει αυτό που σου προσάπτουν οι φίλοι, ότι δεν δέχεσαι την απόρριψη του συστήματος, τότε έχεις πολύ διάβασμα να ρίξεις ακόμη και πολλούς μύθους να καταρρίψεις. Αν όμως (όπως υποπτεύομαι, αλλά δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά), αυτή η κατηγορία είναι προϊόν ελεύθερης (=αυθαίρετης) ερμηνείας των όσων λες από πλευράς ατόμων που δεν γουστάρουν αυτό που λες, μόνο και μόνο επειδή δεν τους χαϊδεύεις τα αυτιά σχετικά με την προσωπική τους κατάσταση, τότε θα σε συμβούλευα να σταματήσεις να μιλάς με τέτοια άτομα. Γενικά, σταμάτα να κάνεις παρέα με άτομα που αυτοπροσδιορίζονται βάσει πολιτικής ταυτότητας αποκλειστικά και που χρησιμοποιούν αυτή την πολιτική ταυτότητα για να δικαιολογήσουν όποια επιλογή έχουν κάνει. Συνεπαγωγικά, όποια ιδεολογία κι αν θέλεις να υποστηρίξεις, μην το κάνεις επηρεασμένη από την ποπ εκδοχή της. Ειδικά για την αριστερά που λες ότι υιοθετείς, φρόντισε να μην τη μάθεις από τριαντάρηδες φοιτητές που στηρίζονται οικονομικά στους δικούς τους και που μιλάνε για απόρριψη από το σύστημα και βιάζονται να κατηγορήσουν όποιον τολμήσει να υπονοήσει ότι σε κάποια θέματα τους φταίει ο εαυτός τους και όχι το "σύστημα". Εν γένει, έχει μεγαλύτερο βάρος ο λόγος περί απόρριψης από το σύστημα του τριαντάρη που, ως κάτοχος ακαδημαϊκών τίτλων, δεν έχει τις γνωριμίες π.χ. που χρειάζονται για να αποκατασταθεί επαγγελματικά στο αντικείμενό του. Σίγουρα μεγαλύτερο από εκείνο ατόμων που σχεδόν χαιρέκακα και κομπλεξικά προσπαθούν να γεμίσουν ενοχές μία εικοσάρα που πέτυχε ό,τι πέτυχε, ώστε να νιώσουν οι ίδιοι καλύτερα για την όποια ανεπάρκειά τους. Σχόλιο: Έχω βαρεθεί αυτή τη μανία να το παίζουμε όλοι Ξανθόπουλος, προσπαθώντας ψυχαναγκαστικά να δείχνουμε ότι δεν είμαστε βολεμένοι, δεν είμαστε ευνοημένοι και δεν είμαστε προστατευμένοι. Μου βγάζει απίστευτο κόμπλεξ και γελοιότητα.
