Πρόσεχε (Κική Δημουλά):Όταν στρώνεις το τραπέζι/πριν καθίσεις/να ελέγχεις σχολαστικά/την αντικρινή σου καρέκλα/αν είναι γερή μήπως τρίζει/μήπως χαλάρωσαν οι εγκοπές/μήπως φαγώθηκαν οι αρμοί/αν υποσκάπτει το σκελετό/σκουλήκι/γιατί εκείνος που δεν κάθεται/γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο βαρύς.Διαβάζοντας την ερώτηση σου,ένιωσα,ότι βιώνεις το βάρος αυτής της μοναξιάς μέσα στη σχέση σου.Μπορεί η κοπέλα σου να κάθεται στην απέναντι καρέκλα,αλλά να είναι ουσιαστικά απούσα.Βγαίνετε,περνάτε όμορφα μαζί,αλλά όταν τελειώνει το πανηγύρι,εσύ βρίσκεσαι μόνος σου με τις έννοιες και τα προβλήματα σου.Δεν ξέρω αν ευθύνεται μόνο εκείνη,που δεν μπορείς να μοιραστείς τις ανησυχίες σου μαζί της.Ίσως και η δική σου συμπεριφορά να την αφήνει απέξω.Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Είσαι σε μια σχέση,που δεν μπορείς να ακουμπήσεις,να νιώσεις ασφάλεια.Ναι,και ο "άντρας της σχέσης" τα χρειάζεται αυτά.Το θέμα είναι,αν θέλεις να βλέπεις την καρέκλα απέναντί σου να καταρρέει από το βάρος ενός ανθρώπου,που δεν κάθεται εκεί.
