Θαυμάζω και εγώ τη Λένα, όπως ο/η της ερώτησης 4. Έχω σκεφτεί και εγώ πως είναι θαυμαστή η οξυδέρκεια πνεύματος και η ικανότητα της να βγάζει το χρυσάφι από το ορυχείο, χωρίς να έχει περάσει τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Μετά από εννέα χρόνια ψυχανάλυσης στο ντιβάνι, 4 φορές την εβδομάδα, όπου τα πρώτα χρόνια τα χρησιμοποίησα για να επιβιώσω, τα επόμενα για να αλλάξω χαρακτήρα καθώς και τον τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μου και τον τελευταίο χρόνο για να αποκτήσω μια αρκετά καλή ποιότητα ζωής, είναι για μένα άξιος θαυμασμού ένας άνθρωπος που έχει καταφέρει να βλέπει καθαρά την ουσία πίσω από τις λέξεις, μόνος του. Και να μην επαναπαύεται ποτέ, όπως έχει πει η Λένα αλλά να θέλει πάντα να εξελίσσεται. Γιατί δεν είναι αυτονόητο για κανέναν, ακόμα και για κάποιον χωρίς πολλά προβλήματα, να φτάσει σε αυτό το σημείο. Όλοι μας έχουμε και κίνητρο και θάρρος, αρκεί να μπούμε στη διαδικασία να το αναζητήσουμε εκεί που είναι κρυμμένο. Τελικά, καταλαβαίνω πως είναι προνόμιο να δεις πώς είναι η ζωή και από τις δύο μεριές.