#1 Ταυτίζομαι κάπως με το πρόβλημα σου, γι αυτό θα πω αυτό που έχω καταλάβει από τη δική μου οικογενειακή ιστορία.Έχω κι εγώ μία μεγαλύτερη αδελφή κατά δύο χρόνια. Αν ρωτάς για ηλικίες άστα και βράστα.....έχουμε περάσει τα σαράντα αμφότερες.... Αυτή είναι δημόσιος υπάλληλος, μένει μακρυά και είναι παντρεμένη. Εγώ μόνη μου στην Αθήνα και με πολύ μεγάλο πρόβλημα στη δουλειά, γιατί είμαι ελεύθερη επαγγελματίας. Το ρεζουμέ είναι ότι, η αδελφή μου, είναι ένας δυνάστης κυριολεκτικά, που έχει και καλές πλευρές.Ένα στοιχείο βασικό, για να καταλάβεις τη σχέση, που έχουμε, είναι ότι όλες, μάνα, αδελφή κι εγώ μένουμε σε τρεις διαφορετικές πόλεις......Για χρόνια πίστευα ότι η αδελφή μου είναι η προβληματική αφού όπως είπα είναι σαδιστικά αυταρχική. Παράδειγμα αν ζητήσει να της πάρω τσιγάρα και δεν πάω, μπορεί να κάνει το σπίτι λαμπόγυαλό..(παιχνίδι εξουσίας, όπως καταλαβαίνεις..τα τσιγάρα είναι το πρόσχημα)Οπότε όπως καταλαβαίνεις, όλοι πάνε με τα νερά της, γιατί φοβούνται. Το θέμα είναι ότι κανείς από τους υπόλοιπους στην οικογένεια δεν ενοχλείται επί της ουσίας από αυτήν τη συμπεριφορά, που είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι χρήζει ιατρικής παρακολούθησης, γιατί πολύ απλά την εγκρίνουν!Η μόνη, που ενδιαφέρθηκε γι αυτήν ήμουν εγώ. Της είπα ότι αν δεν αλλάξει δεν θα με ξαναδεί....και έτσι έγινε...δεν με ξαναείδε....Αυτό το έκανα γιατί ξέρω ότι όσο το περιβάλλον αποδέχεται τέτοιες συμπεριφορές τόσο το άτομο, που φέρεται ανάρμοστα, συνεχίζει. Κοινώς βρίσκει και τα κάνει.Όμως μόνο εγώ καθώς φαίνεται ήθελα να τη βοηθήσω να καταλάβει. Όλοι οι υπόλοιποι τη δέχονταν έτσι.Κατάλαβα λοιπόν, ότι η αδελφή μου είναι κλώνος της μητέρας μου αλλά και του πατέρα, για να μην αδικούμε μόνο τις μητέρες, αλλά και της ευρύτερης οικογένειας.Παλιά πίστευα ότι φταίει η αδελφή μου. Με τα χρόνια και αρκετή ψυχοθεραπεία, αφού όλη αυτή η αρρώστια της βίας, με οδήγησε στο να πάθω σοβαρή κατάθλιψη, κατάλαβα ότι η αδελφή μου είναι ένα θύμα και εξυπηρετεί απόλυτα το ρόλο που θέλουν να έχουν οι ανώριμοι γονείς μου καθώς και το συγγενικό περιβάλλον (κάτι θείες κάφροι).Κοινώς, αυτές τη βρίσκουν ακριβώς έτσι όπως ζουν. Με καυγάδες για ασήμαντες αφορμές, αφού κατά την κοινή λογική (αν υπάρχει), πόσο συχνά μπορεί ένας πολιτισμένος άνθρωπος να βρίσκει σοβαρή αιτία για να τσακώνεται;Με καταγγελτικό λόγο, με κατηγορίες για ηλιθιότητες, με έμμεσο (τι έμμεσο δηλαδή) ρατσισμό και εν κατακλείδι φασιστική νοοτροπία ενδεδειμένη με το μανδύα πτυχίων ΑΕΙ..Αυτό, που θέλω να σου μεταδώσω είναι, να σταματήσεις να ασχολείσαι, γιατί αυτές έχουν έναν δικό τους κώδικα, που λειτουργεί. Εσύ είσαι η απέξω....που όμως σου έχουν δώσει ρόλο κι εσένα αυτόν του δεύτερου παιδιού, που δήθεν τα βρήκες όλα πιο εύκολα (αυτό πια κι αν είναι εξωφρενικό κι όμως λέγεται), οπότε αφού είσαι η πιο τυχερή οφείλεις και να τις αντέχεις.Φύγε μακρυά, εννοώ ψυχικά μακρυά, γιατί μάλλον έχεις αρρωστήσει κι εσύ. Το πολύ θετικό είναι ότι το έχεις εντοπίσει άρα έχεις μεγάλες ελπίδες να ζήσεις καλά.Αυτές, η μάνα σου και η αδελφή σου δεν έχουν καμία ελπίδα, αλλά .....δεν τις νοιάζει κιόλας