Εν όψει της δίκης για την Marfin και του αιτήματος για απονομή δικαιοσύνης (που σημαίνει να δικαστούν οι κατηγορούμενοι και, εφόσον κριθούν ένοχοι, να τιμωρηθούν), μου προξενεί εντύπωση η απόλυτη σιωπή για τις άλλες δυο δίκες για την υπόθεση: έχουν ήδη καταδικαστεί πρωτοδίκως για ανθρωποκτονία από αμέλεια ο τότε διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας, η διευθύντρια και ο υπεύθυνος ασφαλείας του υποκαταστήματος και εκκρεμεί η δίκη τους στο Εφετείο. Επίσης, μετά από στοιχεία που προέκυψαν στη δίκη αυτή, έχουν παραπεμφθεί για να δικαστούν ο τότε πρόεδρος της Τράπεζας, τα εκτελεστικά μέλη του τότε ΔΣ και άλλα 10 στελέχη από το περιφερειακό δίκτυο, τη διεύθυνση ασφαλείας και την τεχνική υπηρεσία. Οι δύο αυτές άλλες ανοιχτές δίκες περιστρέφονται γύρω από το εξής θέμα: ο πρώτος υπαίτιος για τους θανάτους είναι αυτός που πέταξε τη μολότωφ και έβαλε τη φωτιά. Επίσης, μπορεί να είχε και συνεργούς - και είναι κι αυτοί συνυπαίτιοι. Αλλά εκτός από αυτούς, που πρέπει να τιμωρηθούν, ευθύνες έχουν και όσοι με κατάχρηση της θέσης τους και του διευθυντικού τους δικαιώματος παραβίασαν την εργατική και άλλη κείμενη νομοθεσία έχοντας τους εργαζόμενους κλειδωμένους σε ένα κτίριο (με απειλή απόλυσης εάν έφευγαν, παρά τα εν εξελίξει επεισόδια), χωρίς κανένα μέτρο πυροπροστασίας (και με ψευδείς βεβαιώσεις ότι έχουν πυρασφάλεια), σε ένα κτίριο χωρίς έξοδο κινδύνου και οδό εκκένωσης (πάλι κατά παράβαση του νόμου). Η δικαιοσύνη (και ορθώς) ερευνά και προς τις δύο κατευθύνσεις. Η δημόσια συζήτηση είναι περιέργως μονόπαντη.
