@Iris(που κάνεις πραγματικά πολύ καλό διάλογο)όσο είναι παράλογος αυτός που μας λέει "σου κρατώ μούτρα επειδή δεν ακολούθησες το επάγγελμα της επιλογής μου¨" ή που "θυμώνει επειδή φόρεσες φούστα" τόσο παράλογο είναι να υπαγορεύει αυτό το παράπονο τις μετέπειτα δικές μας επιλογές και σκέψεις και να στραμπουλάμε την ζωή μας ώστε να προσαρμοστεί σε αυτό για να γλυτώσουμε τα μούτρα ή να επεξηγούμε τον παραλογισμό για να τον αποβάλλει. Μπορώ να αναγνωρίσω ότι είναι πχ. ματαίωση για μια μάνα το παιδί της να γίνει λχ. "καμπαρετζού" (δεν έχει σημασία πώς εκείνη το ορίζει αυτό) και να δεχτώ ότι θα κρατάει μούτρα για μια ζωή. Έχει αυτό το δικαίωμα: να νιώθει όπως νιώθει. Όσο παράλογη κι αν είναι η σκέψη της τελικά. Το να επεμβαίνει δεν έχει δικαίωμα. Μπορεί κανείς να αναγνωρίσει ότι κάποιος θα έχει μούτρα κι ότι μπορεί να έχει μούτρα με κάτι που εμείς κάνουμε/είμαστε χωρίς αυτό να μας κάνει να αλλάξουμε. Δεν ξέρω αν το λέω κατανοητά.