#6. Έχω την εντύπωση πως είσαι πολύ νέα. Ο λόγος που το λέω είναι γιατί άλλη μία άποψη κοινή μεταξύ των πολύ νέων είναι κι αυτή. Ότι δε θέλουν να είναι τόσο συμβατικοί όταν πρόκειται για το θάνατο και γράφουν την κοινωνία στα παλιά τους τα παπούτσια. Όλοι έχουμε περάσει απ'αυτό. Εγώ είμαι πια σε μία ηλικία που θαυμάζω αυτόν τον μηχανισμό των μεγαλύτερων που ασχολούνται με τα πρακτικά είτε γιατί γιατί ο θάνατος είναι εντυπωσιακά τεράστιος για να τον αντιμετωπίσουν οπότε πάνε σ'αυτό που ξέρουν το μικρό το πρακτικό, είτε γιατί ξέρουν πως μέσα σε μία κοινωνία ζούνε και αυτά τα πράγματα μετράνε. Μπορεί να είναι κι αυτό που λέει η α,μπα όμως. Θυμάμαι τη μητέρα μου τέρας ψυχραιμίας όταν πέθανε ο μπαμπάς μου. Αλλά μιλώντας μετά μου είπε πως δεν πίστευε ποτέ πως ο μπαμπάς θα πέθαινε. Ή όταν έχασε την αδερφή της τα κανόνισε όλα. Κι όταν την είδα να κλαίει κάτι μήνες μετά μου είπε πως ακόμη δεν μπορεί να το πιστέψει πως η αδερφή της πέθανε. Δεν ξέρω. Ίσως εμείς να είμαστε οι ανώριμοι που κρίνουμε.