μα ειναι ερωτευμενη με τον φιλο της και παραλληλα αναγνωριζει οτι ειναι ανωριμη να το βιωσει σε βαθος. ξερει οτι αυτο που ζει ειναι ερωτας αλλα μαλλον δεν εχει τις εμπειριες να το καταλαβει και να αφεθει να το ζησει. εσυ φρανυ υποστηριζεις περισσοτερο ως ερωτα τον ενθουσιασμο για το αγνωστο και τη μυθοποιηση του; εγω ως ωριμο ερωτα υποστηριζω την αμοιβαια και αυθορμητη επικοινωνια με εναν ανθρωπο (δηλαδη, ταιριαζω μαζι του και καταλαβαινομαστε και οχι ειναι ο θεος τον οποιο θαυμαζω και θελω να γινω αξιος στα ματια του για να με θελει) και παραλληλα την αναγνωριση των αδυναμιων του. οτι δηλαδη ειναι κι αυτος ανθρωπος που θελει φροντιδα, που δεν ξερει τα παντα και δεν ειναι ο ηγετης που θα με καθοδηγησει.μυθοποιοντας καποιον (διδακτορικο στη συγκεκριμενη περιπτωση) το μονο που καταφερνεις ειναι να κανεις κακο και σε σενα που ζεις σε μια πλανη αλλα και σε αυτον που υποσυνειδητα του φορτωνεις την ευθυνη του να ειναι παντα τελειος και αψογος. αυτο δεν ειναι ωριμος ερωτας αλλα η αναζητηση ενος αλλου γονιου και ειναι δυστυχως κατι που μοιραια ολοι ζουμε καποια στιγμη και κλαιμε και ποναμε ωσπου να καταλαβουμε τι πραγματικα γινεται γυρω μας.
