Μια σκέψη πέρα απο την πατριαρχία ειναι ίσως οτι ακόμη υπάρχουν υπολέιματα απο γενιε΄ς στις οποίες ένας μισθός ήταν αρκετός για μια οικογένεια και αυτός ήταν 99% ο αντρικός. Δηλαδή οι τωρινοί διευθυντές μεγάλωσαν ίσως σε οικογένεις με τέτοια βιώματα. Αυτό σίγουρα επιρρεάζει την αντίληψη οτι οι άντρες χρειάζονται πιο πολύ ένα γερό μισθό για να τα φέρουν βόλτα ενώ ο γυναικέιος μισθός ίσως έιναι συμπληρωματικός. Δεν αρκεί σαν δικαιολογία αλλα ίσως δίνει και μια ελπίδα οτι τα πράγματα θα βελτιωθούν όσο η σημερινή και επόμενες γενιές δεν θα έχουν το βίωμα της Μαμας οικιακής βοηθού και του Μπαμπά κουβαλητή.
