#6: Πολύ μου άρεσε η απάντηση της Λένας. Στις περισσότερες οικογένειες με 2 εργαζόμενους γονείς, οι μητέρες είναι αυτές που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης των παιδιών και του σπιτιού. Μάλιστα αν ο πατέρας "βοηθάει", επισημαίνουν όλοι "πόσο τυχερή είναι η τάδε, που ο άντρας της ξέρει να μαγειρεύει/πάει τα παιδιά στο σχολείο/...". Δεν είναι θέμα να βοηθάει, πρέπει να πάρει ενεργό ρόλο στην οικογένεια. Τα παιδιά τον χρειάζονται εξίσου με τη μητέρα, το χρόνο μαζί του, τη συμβουλή του, το να μπορούν να μοιραστούν τον προβληματισμό τους. Δεν είναι κατοικίδια, που τους δίνουμε τροφή και τους πάμε βόλτα και ξεμπερδέψαμε. Η μητέρα είναι αυτή που πάντα έχει την επαφή με τους δασκάλους, που θα προσπαθήσει για την κοινωνική ζωή των παιδιών, για την καλλιέργειά τους, για 1000 πράγματα. Και τελικά χάνει τον εαυτό της. Και νιώθει και ανεπαρκής, και έχει τύψεις. Που τόλμησε να σκεφτεί τον εαυτό της.Breathless, δεν είναι κακό να ζητήσεις βοήθεια. Πάρε μια νταντά που και που, να βγείτε μια βόλτα με τον σύζυγο ένα βράδυ που θα κοιμούνται, κανόνισε ένα οικογενειακό Σαββατοκύριακο, βρες λίγο χρόνο για έναν καφέ με μια φίλη.
