#6 Πριν από πολύ καιρό που πήγα σε ψυχοθεραπευτή,την πρώτη πρώτη μέρα,κάθομαι στην καρέκλα στο γραφείο του και σκέφτομαι μεγαλόφωνα: Είμαι παντρεμένη,έχω παιδιά,είμαστε όλοι καλά,δεν έχουμε κανένα οικονομικό πρόβλημα και κάποια άλλα έχω...απαρίθμησα, και είμαι εδώ για να μάθω τι μου λείπει και νιώθω < έτσι>.Το έτσι ήταν πολύ άγχος και κρίσεις πανικού,νεύρα κτλ.Όταν αντίκρισα το μέγεθος της μοναξιάς μου,βούλιαξα μέσα,έπαθα κατάθλιψη και έκανα χρόνια να βγω.Γιαυτό κορίτσι μου,ψάξετο. Αξίζει ο κόπος,γιατί θα δεις πόσο αξίζεις εσύ.Γιατί μετά,όλα είναι διαφορετικά.
