#4 αχ βρε Γρηγορία. Όταν διαβάζω από νέους ανθρώπους ή τους ακούω να μιλάνε έτσι πάντα διχάζομαι. Να μιλήσω για το νεαρό της ηλικίας τους ή όχι; μήπως μειώσω την αξία των συναισθημάτων τους αλλά και μήπως γιγαντώσουμε κάτι μικρό. Έχω πολλές ερωτήσεις. Γιατί δεν πιστεύεις όταν σου λένε σ'αγαπώ; πίστεψέ το. Και κατάλαβε πως σου λενε σ'αγαπώ εκείνη την ώρα. Όχι πως θα σ'αγαπάνε μέχρι ο ήλιος να βγει από τη δύση. Γιατί νιώθεις τόση απογοήτευση από τις φίλες σου; τι περίμενες απ'αυτές; είναι κι αυτές κοπέλες της ηλικίας σου που ψάχνουν να βρουν τον μπούσουλα στη ζωή. Όλοι είμαστε άνθρωποι που κάνουμε σωστά και λάθη. Κι εσύ. Τι πάει να πει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία; Θεωρείς πως η δικη σου συμπεριφορά υπήρξε πάντα άψογη; δε θα σου δόθηκη ή δε θα σου δοθεί ποτέ δεύτερη ευκαιρία; ή τρίτη; τι ακριβώς περιμένεις από τους φίλους σου; είναι άνθρωποι που θα τους εμπιστευτείς με πράγματα δικά σου και θα κάνουν το ίδιο. Θα μοιραστείτε στιγμές χαράς και λύπης και μετά από καιρό θα λέτε, θυμάσαι τότε.., και θα νιώθετε οικεία γιατί ο ένας θα ξέρει τι θα εννοεί ο άλλος κι αυτό είναι πολύτιμο γιατί είναι οι ρίζες σου. και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα χαρούν όταν πετύχεις και θα δώσουν κι ένα χεράκι βοηθείας αν το χρειαστείς. Αρκεί να το καταλάβουν πως το χρειάζεσαι. Να τους το πεις. Νομίζω πως αν βγάλεις τα φωτοστέφανα από τη ζωή σου πιο καλά θα περάσεις. Κι από σένα κι από τους άλλους. Όπως λέει και η λένα, είμαστε άνθρωποι όλοι. Και καλά θα τα κάνουμε και άσχημα. Οι περισσότεροι νομίζω προσπαθούμε να κάνουμε πιο πολλά καλά. Για μένα τουλάχιστον αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική.