#4 Αναγνώστες και σχολιαστές! Μην, μην μου κατακρίνεται την φίλη 4 για το πως νιώθει στα 22! Αυτό είναι άτοπο και με σκοτώνει. Ο καθένας στην ηλικία που είναι βιώνει τα προβλήματα του στον υπερθετικό βαθμό. Θεωρεί ότι τα δικά του προβλήματα είναι τα σημαντικότερα, άλυτα και μεγαλύτερα. Λογικό! Είναι δυνατόν π.χ. να περνάς ερωτική απογοήτευση στα 22 και να σου λέει ο χ,ψ σιγά αυτό δεν είναι τίποτα τι να πει η τάδε που χώρισε μετά από 20 χρόνια γάμου και είναι μόνη της με 3 παιδιά! Άτοπο! Είμαι 22 δεν ξέρω ούτε πως είναι να είσαι παντρεμένη,να έχεις παιδιά και να χωρίζεις. Νιώθω με βάση τις εμπειρίες μου, κι αν όλα με βάση τις εμπειρίες μου έχουν πάει κατά διαόλου ε προφανώς θα νιώθω νεκρή.Τώρα φίλη #4, αντικειμενικά πάνω κάτω όλοι ζούμε με το ίδιο μότο : no expectations, no disappointements ίσως όχι τόσο δραματοποιημένο όσο το λες, αλλά στην ουσία ναι. Μεγαλώνουμε, δοκιμάζουμε,εμπιστευόμαστε, τρώμε τα μούτρα μας (1,2,3 μέχρι να το εμπεδώσουμε) και στην πορεία σκληραίνουμε. Αυτό εσύ το μεταφράζεις λάθος προφανώς γιατί είσαι σε συναισθηματικό τέλμα, αλλά το ότι σκληραίνεις είναι καλό. Σημαίνει ότι φιλτράρεις καλύτερα τις επιλογές σου και εκτιμάς περισσότερο τον εαυτό σου. Δυσκολότερο (για μένα τουλάχιστον) είναι να συνειδητοποιήσεις ότι "έτσι πάει" , ότι έτσι είναι η ζωή.
