Γενικά μιλώντας και όχι για κάποιον ευεργέτη συγκεκριμένα, νομίζω ότι πρέπει να βάλεις τις πράξεις στο αντίστοιχο ιστορικό πλαίσιο. Οι διαφορές μεταξύ πλουσίων φτωχών ήταν χαοτικές και το ποιος είναι πλούσιος πολύ πιο σταθερό και σαφώς καθορισμένο.Όσο και αν σήμερα το κενό πλουσίων-φτωχών διευρύνεται, τότε οι διαφορές μέσα στην ίδια χώρα ήταν μεταξύ του "έχω 3 υπηρέτες(σχεδόν δούλους) για να μου φέρνουν τις παντόφλες" με το "δεν έχω στον ήλιο μοίρα και *καμία* προοπτική να αποκτήσω". Και δεν αναφέρομαι στα άκρα, αλλά στον μέσο πλούσιο σε σύγκριση με τον μέσο φτωχό. Οι πλούσιοι ήταν κατά κανόνα πλούσιοι απλώς γιατί ...ήταν. Αν γεννιόσουν πλούσιος, θα πέθαινες έτσι, και το ίδιο και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου εκτός πολύ συγκλονιστικού απροόπτου (αντίστοιχα για τους φτωχούς). Όχι μόνο λοιπόν δε χρειαζόταν να εξασφαλίσεις τα παιδιά σου, αλλά και ένα μικρό μέρος της περουσίας να τους άφηνες πάλι θα ήταν τρομακτικά πλούσιοι σε σχέση με τους υπόλοιπους. Επίσης, όσο και πάλι αν σήμερα παίζονται τρελά παιχνίδια γύρω από τους φόρους, τότε (ειδικά πριν τους παγκοσμίους πολέμους) η συμβολή των πλουσίων στην κοινωνία μέσω φορολογίας/κοινωνικού κράτους ήταν σχεδόν ανύπαρκτη. Ήταν ή φιλανθρωπία ή τίποτα. Πρόσθεσε σε αυτά το γεγονός ότι τότε άρχισαν να δημιουργούνται οι νέοι "αυτοδημιούργητοι" πλούσιοι και ότι ο καταναλωτισμός δεν υπήρχε καν σαν έννοια, και κάπως έτσι δίνεται μία εικόνα γιατί δεν υπάρχουν πια οι πλούσιοι που θα αφήσουν όλη τους την περουσία σε ορφανοτροφεία.
