ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΛΥ ΤΣΕΡΥ#3 Η ελληνική κοινωνία έχει πλάσει ανθρώπους που θέλουνε να τρώνε φασολάδα αλλά στον κόσμο πρέπει να λένε ότι τρώνε αρνάκι καπαμά. Για να μην πει.Είμαστε ο,τι λέει ο κόσμος (εξού και η πληθώρα των κόμπλεξ τύπου με είπαν ξινή άρα είμαι ξινή και τώρα βρίσκομαι υπό ψυχολογική παρακολούθηση για να το ξεπεράσω,περίπου όπως το #6) και πράττουμε ώστε να μη λέει ο κόσμος ακόμα κι αν καταπιέζουμε την προσωπική μας βούληση και ελευθερία,με συνέπεια την ίδια μας τη μιζέρια (βλέπε #7). Κι όταν κάποια στιγμή κοιτάξουμε μέσα μας και καταλάβουμε πραγματικά τι θέλουμε, κι αυτό αποκλίνει από τις νόρμες, τότε νιώθουμε ότι είμαστε απόκληροι και περιθωριακοί, που λογικό να μην τους σέβονται οι άλλοι και να έχουν το δικαίωμα να τους εξαπατούν λόγω αυτού(βλέπε #2) . Τέλος, πρέπει να έχουμε πάντα την πλήρη αποδοχή των άλλων και να είμαστε το κέντρο του σύμπαντος σε όλες ανεξαιρέτως τις περιστάσεις, εναλλακτικά κάτι κάνουμε λάθος και δεν αξίζουμε δεκάρα τσακιστή.(βλέπε #4 και #5)