Είμαι με την Ίριδα σε αυτό, και πέραν των 2 μικρών προσθηκών-ενστάσεων που θα έκανα στο σχόλιό της (12.10.2016 | 14:46){1. Ούτε πατριαρχία σημαίνει [ΜΟΝΟ] "κακοί άντρες που δέρνουν τις γυναίκες για να τις αναγκάσουν να κάνουν πράγματα"2. Μια γυναίκα μπορεί να είναι 100% φορέας της πατριαρχίας (κι ένας άντρας να είναι 0%). [Αντιλαμβάνομαι ότι το λέει καθ' υπερβολήν, αλλά τουλάχιστον το ...0% σίγουρα δεν υπάρχει, σε κανένα φύλο]} δεν αντιλαμβάνομαι ποια είναι η φερόμενη ως ανακατασκευή μεταξύ των λεχθέντων της στο προαναφερθέν και στο 12.10.2016 | 00:04. Ανά τον κόσμο και ανά τις εποχές αρκετές γυναίκες, δυστυχώς, υπήρξαν και υπάρχουν ταγοί του στάτους κβο (που δεν είναι η μητριαρχία, mind you). Από το "είμαι η γυναίκα που θα διαπράξω την κλειτεριδεκτομή σε άλλη γυναίκα" στο "είμαι η γυναίκα που απασχολούμαι στην αστυνομία ηθικής του Ιράν", από το "είμαι γυναίκα που θα αντιταχθώ στο δικαίωμα ψήφου ή στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών" στο "είμαι η γυναίκα που θα κρίνω με μανία όλες τις άλλες γυναίκες", από το "είμαι η γυναίκα που είμαι ανώτερη από τις κότες, γιατί παρότι κουκλάρα, μέσα μου είμαι ανδράκι και κάνω παρέα μόνο με άνδρες" στο "είμαι η γυναίκα που λέω ότι χάθηκαν όλα τα 'ρσενικά και γιομίσαμε αδερφάδες". Αυτά τα γεγονότα δεν αποκρύπτονται, αλλά δεν αφορούν το διαπροσωπικό συμπεριφοριακό κομμάτι της μίας γυναίκας μεμονωμένα, αλλά ένα γενικότερο πλαίσιο.Επίσης θα ήθελα να πω ότι εδώ μέσα δεν έχουμε δει και πολλές φάσεις τύπου "άνδρες αυτά τα ...γουρούνια", αντιθέτως πολύ περισσότερο υπάρχει η προτροπή, όχι fast food (γουρούνια vs πουτάνες) αλλά food for thought γιατί λειτουργούμε όπως λειτουργούμε, ένα step back.Είναι π.χ. τόσο παράλογο να επισημαίνεται η επιτήρηση της σεξουαλικότητας των γυναικών και οι επιπτώσεις που αυτή έχει στις συνειδήσεις, όταν αυτή παρεκκλίνει της "νόρμας";Δεν το νομίζω.