#7 Καταρχάς η σχέση που έχεις με τα παιδιά των φίλων σου, δεν σημαίνει τίποτα για τον άν θες/μπορείς να γίνεις μητέρα η όχι. Μπορεί να τα λατρεύεις απλά επειδή τα βλέπεις 1-2 ώρες συναναστρέφεσαι & παίζεις μαζί τους κ μετά η φροντίδα βαρύνει άλλους...Μπορείς να μην τα συμπαθείς, επειδή δεν έχεις συναισθηματικό δέσιμο κ να μην τα αντέχεις, ενώ στο δικό σου να έχεις άλλες ανοχές & αντοχές. Λες "Σαν άνθρωπος νιώθω οτι τώρα έχω στεριώσει μετά από καταθλιψεις κ δεν εχω χορτάσει ζωή για να φέρω ενα παιδί στον κόσμο όπου ολα γυρνάνε γυρω απο αυτό. Πηγή: www.lifo.gr"...νομίζω αυτό είναι κάτι που νιώθεις κ πρέπει να το λάβεις υπόψη. Επίσης, πρέπει να σκεφτείς αν οι αμφιβολίες έχουν να κάνουν με πραγματικά δικό σου θέμα ή με πιέσεις του περίγυρου/κοινωνίας. "Ανώμαλος" δεν είναι κανένας που κάνει αυτό που νιώθει.Από εκεί κ πέρα το θέμα της σχέσης σου με τις φίλες σου είναι διαφορετικό. Καταρχάς με τους φίλους μας αλλάζουμε ενδιαφέροντα σε πολλές φάσεις της ζωής μας. Όταν κάποιοι είναι φοιτητές κ άλλοι εργάζονται, προφανώς δεν μπορούν να μας ακολουθήσουν στα ξενύχτια. Όταν κάποιοι είναι σε σχέση κ άλλοι αδέσμευτοι πάλι υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε ο ένας τον άλλον.Σε αυτές τις περιπτώσεις δείχνουμε περισσότερη κατανόηση, γιατί δεν υπάρχει αυτή η νοητή γραμμή για την οποία πολύς λόγος γίνεται σε "Μαμάδες" & " Πότε θα γίνεις εσύ μάνα".Μην πέφτεις στην παγίδα των στερεότυπων. Άν οι φιλες σου έγιναν "μανούλες του fb" ξέχνα τες.Αλλά αν μιλάνε για τα παιδιά συνέχεια επειδή είναι σε μια φάση που μόνο αυτό κάνουν, είναι κάτι καινούριο κ δεν έχουν μάθει πως να το διαχειρίζονται, δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο. Δείξε λίγη κατανόηση. Μπορεί σε κάποιο άλλο μεταβατικό σταδιο της δικής σου ζωής κάποιο ενδιαφέρον σου να μονοπωλεί την καθημερινότητα σου & τις κουβέντες σου για κάποιο διάστημα. Το διάστημα της ανοχής σου εξαρτάται από σένα.Επίσης, επειδή πολλές νέες μαμάδες δεν προλαβαίνουν να ασχοληθούν με κάτι άλλο...άνοιξε εσύ κουβέντα για κάτι άλλο δώσε κίνητρα να έχετε μια άλλη κουβέντα. Αν δείξει ότι αδιαφορεί, έχετε περάσει σε άλλη φάση.Επίσης λες ότι σε ενοχλούν τα παιδιά όταν διακόπτουν την κουβέντα. Εαν πχ πηγαινεις σπίτι τους, προφανώς τα παιδιά θα διακόψουν την κουβέντα. Άνθρωποι είναι, δεν είναι λύση να τα αποβλακώνουμε στην τηλεοραση για να μην μιλάνε. Δείξε ότι δεν σε ευχαριστεί αυτό κ πρότεινε να βγείτε μια βόλτα έξω χωρίς παιδιά & εκείνες θα το έχουν ανάγκη. Σε κάθε περίπτωση βέβαια η ζωή ενός γονιού υπόκειται σε περιορισμούς. Ειδικά αν δεν έχει βοήθεια, δεν θα μπορεί να σε ακολουθήσει σε εξόδους, ταξίδια κλπ. Αλλά ακόμα κ να έχει δεν θα έχει τον αντίστοιχο χρόνο που θα έχει εσύ. Οπότε καλό θα είναι ένα μέρος των αναγκών σου να το καλύψεις με άτομα που είναι στην ίδια φάση με εσένα.
