Μιάς κι αναφέρθηκε ο βιασμός ως πολεμικό όπλο, πράγματι, μία από τις πιο *γροθιά στο στομάχι* φωτογραφικές εκθέσεις που είχα δει αφορούσαν επιζήσασες γυναίκες Τούτσι από βιασμό ή επαναλαμβανόμενους βιασμούς και βασανιστηρία από έναν ή περισσότερους Χούτου militias, στα φοβερά γεγονότα στην Ρουάντ (ένα ακόμη "στολίδι" στην νεότερη ιστορία του ανθρωπίνου γένους...)Αυτές οι γυναίκες, λοιπόν, είχαν κοινό σαν βίωμα, όχι μονο τους βιασμούς (να σημειωθεί ότι κάποιες από τις γυναίκες, δεν είχαν -καν- σεξουαλικές επαφές, δλδ ήταν αρκετά νεαρές), αλλά και το γεγονός ότι έμειναν έγκυες και γέννησαν τα εν λόγω παιδιά. Οι φωτογραφίες είχαν ως αντικείμενο, αυτές, τα παιδιά τους και τις μεμονωμένες ιστορίες τους.Εξυπακούεται πως ενώ υπήρχαν γυναίκες που *με κάποιο "θαυματουργό" τρόπο* μπόρεσαν, κάπως, να αντιπαρέλθουν του τραύματος τολμώντας να πουν ότι νοιάζονται για τα παιδιά τους, εντούτοις πολλές γυναίκες, έχοντας βιώσει και εξοστρακισμό από την κοινότητα και τους (επιζήσαντες) οικείους τους βιώνουν τρομακτικό τραύμα, μεγαλώνοντας, μουδιασμένες και ditached, ένα πλάσμα που το βλέπουν σαν ξένο αντικείμενο.