Ο αδελφός μου είναι στη Σουηδια. Δουλεύει και βγάζει τόσα που εγώ ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν μπορώ να φανταστώ. Μικρότερος και με πολύ λιγότερα χρόνια προϋπηρεσίας. Περνάει πολύ όμορφα. Έχει φτιάξει την ζωή του. Είναι η επιλογή του και την στηρίζει με τον καλύτερο τρόπο. Εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ στο εξωτερικό. Παρόλο που ξέρω ότι εκεί υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες. Παρόλο που ξέρω ότι μπορώ να φτιάξω την ζωή μου από την αρχή και γιατί όχι, να την κάνω και καλύτερη. Έχω πολλά αντίστοιχα παραδείγματα από το φιλικό μου περιβάλλον. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος το βλέπει διαφορετικά. Αλλά από την στιγμή που έχεις την σκέψη και δεν σε κρατάει κάτι σοβαρό εδώ (παιδιά, σκυλιά, γατιά, γάμος) πρέπει να το κάνεις. Γιατί μετά θα μείνεις με την απορία του τι θα είχε γίνει αν το είχες κάνει. Η μαμά είναι μαμά. Είτε το κάνει από ανησυχία, είτε το κάνει από προσωπική εμπειρία/άποψη, είτε το κάνει επειδή δεν θέλει να σε έχει μακριά, δεν πρέπει να σε αφορά και να σε επηρεάζει γιατί δική σου είναι η ζωή. Αν σου λείψει η πατρίδα σου, θα γυρίσεις. Αν δεν σου λείψει, θα μείνεις για πάντα έξω. Είναι πολύ πιο απλό στην πράξη απ' ότι στη θεωρία.