Το πιο θλιβερό είναι τι ήταν αυτός ο όχλος. Δεν ήταν άνθρωποι που ζουν στα όρια των ανθρώπινων δυνατοτήτων. Που ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια επειδή η χώρα έχει καταρρεύσει. Που δεν έχουν στοιχειώδη περίθαλψη. Που ζουν σε κάποιο φασιστικό καθεστώς, χωρίς δικαιοσύνη. Ήταν άνθρωποι - στην αρχή της κρίσης θυμίζω - που αγανάκτησαν επειδή του έκοψαν το επίδομα ζεστάματος της μηχανής ή της έγκυρης προσέλευσης. Που είδαν κομματικές παροχές να κόβονται και το ονόμασαν ανθρωπιστική κρίση. Που κατέβηκαν στην ίδια πορεία με τους μπαχαλάκηδες και κάθε ακραίο στοιχείο να διεκδικήσουν πίσω την καλοπέραση σε μία χώρα που είχε χρεοκοπήσει. Αυτό το ονόμασαν αγώνα ή επανάσταση και την κατάστασή τους "ανθρωπιστική κρίση". Δεν υπάρχει πιο θλιβερή περίοδος για τη χώρα. Ήταν αναπόφευκτο ότι αυτοί οι άνθρωποι θα έφερναν έναν ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Νομίζω ότι αυτό πια αλλάζει. Ο κόσμος έχει αποκτήσει μεγαλύτερη συνειδητοποίηση. Βέβαια η ζημιά έγινε, η χώρα πήγε πίσω δεκαετίες και το χειρότερο....άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους χωρίς καμία αιτία. Θλίψη. =====================