Οι συνάδελφοι μπορεί να μην αντέδρασαν επειδή βαριούνταν, ή επειδή είδαν το δίκιο/άδικο και των 2 πλευρών: αν η μία "πήγαινε γυρεύοντας" αφού αποφάσισε να πει τον πόνο της όχι σε φίλους, αλλά σε συναδέλφους (αυτό δηλαδή τι σημαίνει? Ότι αφού ρωτάω έναν μη φίλο, εκείνος δικαιούται να με πυροβολήσει λεκτικά? Ξαφνικά δεν καταλαβαίνουμε από ενήλικη διαχείριση σχέσεων?), ταυτόχρονα η άλλη πέταξε καφρίλα ολκής. Διότι τελικά, όταν μας ρωτάνε, ίσως θέλουν μια συμπονετική κουβέντα, όχι μια φιλοσοφική/ψυχαναλυτική προσέγγιση.
