Δηλαδή, αγαπητέ/ή Mentor, αν εγώ ήμουν φίλη σου και με ρωτούσες για το κούρεμα/ντύσιμο/αμάξι σου, θα είχα κάθε δικαίωμα να σου απαντήσω "είναι χάλια μαύρα" και εσύ δε θα έπρεπε να προσβληθείς, αφού "τη γνώμη μου είπα μωρέ, εξάλλου εσύ με ρώτησες". Αν όποιος σε ρωτάει, απασφαλίζει χειροβομβίδα, κάτι κάνεις λάθος. Άλλο να νοιάζομαι για κάποιον κι άλλο να του τρίβω στη μούρη την αποψάρα μου, "για το καλό του". Το "καλό" του προϋποθέτει αγαπητική διάθεση εκ μέρους μου, διαφορετικά είμαι χασάπης.Όσο για το ποιος χρειάζεται/δικαιούται τη θέση εργασίας, αυτό δεν είναι αρμοδιότητα δική σου να το κρίνεις. Όσο παράλογο κι αν σου φαίνεται, υπάρχει κόσμος που δουλεύει όχι μόνο για να φάει, αλλά και για να νιώσει ικανός και δημιουργικός. Είναι δικαίωμά του, σωστά? Το μόνο κριτήριο με το οποίο θα έπρεπε να μην προσλαμβάνεται κάποιος, θα έπρεπε να είναι τα προσόντα και οι ικανότητές του, όχι το αν θα μπορούσε να τρώει από τα έτοιμα.