#1 Γουέλ Spiro έχω ένα αφεντικό που δεν έχει πάρει διαζύγιο, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και για ψυχολογικούς, έχουν κατόπιν μεγάλης «εορτής» ελεύθερη σχέση.Ο συγκεκριμένος έβλεπε όλους τους φίλους του να χωρίζουν μετά τα σαράντα και να παντρεύονται νεότερες γυναίκες. Να είναι για ένα διάστημα ευτυχισμένοι και μετά να φτάνουν πάλι στο ίδιο 'εμπόδιο' με νέα σύντροφο να σέρνουν ένα καροτσάκι (δικά του λόγια μεταφέρω), χωρίς να είναι πλέον πλούσιοι. Πίκρα όλα αυτά στα δικά του μάτια, γιαυτό είναι φιλαράκια με την γυναίκα του, ζώντας σε ξεχωριστές οικίες αλλά σύμμαχοι για τα παιδιά. Και όταν κάποιος μένει χωρίς παρτενέρ σε γάμους ή κηδείες, τσουπ, επιλέγει τον σύζυγο κατά τας γραφάς.... Δεν λέω ότι αυτό είναι το ιδανικό αλλά όποιος έχει πρόβλημα και δεν μπορεί να δουλέψει με τον εαυτό του ή έχει επιλέξει λάθος σύντροφο μπορεί να βρει πολιτισμένες λύσεις, αν θέλει φυσικά.Και 'την πίτα γεμάτη και τον σκύλο χορτάτο', δεν λειτουργεί.Όσο πιο νωρίς το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο απελευθερωμένοι μπορούμε να ζήσουμε. Στην Γερμανικό λεξιλόγιο είχε προστεθεί πριν χρόνια μια νέα λέξη Lebensabschnittsgefährte που μεταφράζεται με 'μερικός σύντροφος ζωής' και χρησιμοποιείται όταν συστήνουμε τον/την παροδικό/ή γκόμενο/α.Τελευταία διάβασα και για έναν νέο όρο που ονομάζετε 'serielle monogamie', περιγράφει ένα μοντέλο όπου οι άνθρωποι είναι μονογαμικοί όσο η σχέση αντέξει μετά το αποδέχονται (με ότι συνεπάγεται) και προχωράμε στην επόμενη σχέση. Αυτοί είμαστε αν όχι κάτι άλλο.
