Δεν εχω γνωρισει ποντια η ποντιο που να μην νιωθει την αναγκη να μοιραστει μαζι με τον διπλανο του τη χαρα του ή και το ψωμι του ακομη. Να θελει να σε αλαφρωσει από το βαρος σου , αλλα να μην σου φορτωσει το δικο του. Και συ μοιραστηκες με τοση φυσικοτητα μαζι μας κατι τοσο προσωπικο! Εχει περισσια χαρα και γλυκυτητα το κειμενο σου και ως μοναχοπαιδι ΄΄συμπασχω΄΄ αναδρομικα με τον ανδρα σου. Αλλα και ζηλευω λιγο.
