@ Helix Πολλοί μοιράζονται αυτόν τον προβληματισμό, προσωπικά έχω δύο -συμπληρωματικές- απαντήσεις.Η πρώτη είναι πολύ χρονοβόρο να αναλυθεί εδώ, χοντρικά συνοψίζεται ως εξής: Πέρα, ασφαλώς, από την αναγκαία ύπαρξη νόμων, ελέγχου, κλπ., που θα είναι πάντα απαραίτητοι σε κάθε κοινωνία, η προσωπική ηθική είναι αυτή που μας καθοδηγεί να μην αδικούμε τους άλλους με μη παράνομους τρόπους (πχ. να προδώσεις έναν φίλο) και να μην επιδιώκουμε να ξεγελάσουμε τον νόμο.Πώς κτίζεται μια προσωπική ηθική; Με διδασκαλία, με μίμηση, κυρίως με την ενστάλαξη της ιδέας «παίρνεις ό,τι δίνεις». Πρόσεξες που πολλοί ρωτούν εδώ αν υπάρχει κάρμα; Η Λένα –και πολλοί σχολιαστές– λένε ότι δεν υπάρχει μια άνωθεν τιμωρία αλλά, απλούστατα, και ακολούθως με τους νόμους των πιθανοτήτων, όσο περισσότερους αδικείς, τόσο πιο πιθανό να τους βρεις στο δρόμο σου. Μια πολύ όμορφη παρουσίαση της ιδέας ότι η ηθική στάση ζωής αποτελεί τη βέλτιστη πρακτική για την ευημερία όχι μόνο της κοινωνίας, αλλά και του ατόμου, στηριζόμενη αποκλειστικά σε επιστημονικές βάσεις και καθόλου σε μεταφυσικές αρχές, θα βρεις στο βιβλίο «Ενικός- πληθυντικός» του, πολύ αγαπημένου μου καθηγητή, αείμνηστου Δ. Ποταμιάνου.Η δεύτερη απάντηση είναι πιο απλή και πρακτική: Υπάρχουν πολλά εκατομμύρια άθεοι στον κόσμο. Σύμφωνα με τους δείκτες, η εγκληματικότητα δεν έχει ανέβει διεθνώς – αντιθέτως. Έχουν δε υπάρξει και έρευνες που καταρρίπτουν τον μύθο του ανήθικου άθεου:http://www.telegraph.co.uk/news/science/7189188/Atheists-just-as-ethical-as-churchgoers.htmlhttp://www.livescience.com/47799-morality-religion-political-beliefs.htmlhttps://www.theguardian.com/world/2015/nov/06/religious-children-less-altruistic-secular-kids-study