@ αγαπητή εξαδέλφη Iris λυπάμαι αλλά αυτό-αναιρείσαι. Το "κάρμα" είναι έννοια του Βουδισμού και του Ινδουϊσμού, αμφότερες θρησκείες της ανατολής. Ως εκ τούτου πάλι ερχόμαστε στο συμπέρασμα ότι οι θρησκείες είναι απαραίτητες για την δημιουργία της ηθικής.Αλλά και αυτό που αναφέρεις για την ¨προσωπική ηθική" είναι σαφέστατα απόρροια των θρησκειών. Διότι ακόμα και άθεος να δηλώνει κάποιος η επιρροή που δέχεται από την οικογένεια/κοινωνία είναι άμεσα επηρεασμένη από την θρησκεία, με εξαίρεση τα κομμουνιστικά καθεστώτα όπου το κράτος θα αντικαταστήσει την θρησκεία. Το ερώτημα που θα έπρεπε να γίνει είναι αν ένας άνθρωπος χωρίς καμία εξωτερική επιρροή βασιζόμενος μόνο στο ένστικτο του θα μπορέσει να νιώσει συμπόνοια, αγάπη, στοργή κ.α. και δεν θα κοιτάξει μόνο την επιβίωση του ή την επιβίωση της "αγέλης" (όπως την ορίζει ο καθένας) με κάθε τρόπο. Επιπλέον δεν απαντάς την ερώτηση μου: αν θεωρητικά κάποιος μπορούσε να αποφύγει τον ανθρώπινο νόμο και την τιμωρία τι θα τον εμπόδιζε να αδικήσει αφού θα γνώριζε ότι θα μπορούσε να την γλυτώσει. Το ερώτημα είναι καθαρά θεωρητικό.Για περισσότερη τροφή για σκέψη σε παραπέμπω στην αλληγορία του δαχτυλιδιού του Γύγη, νομίζω ότι είναι από την "Πολιτεία" του Πλάτωνα.