Το τι θα πουν οι άλλοι σαφώς είναι χαρακτηριστικό πολλών ανθρώπων. Η διαφορά είναι ότι σε μια επαρχιακή πόλη είναι πολύ πιο πιθανό να σε δουν και σχεδόν βέβαιο ότι θα πουν. Οπότε κάπως στενεύουν τα περιθώρια για αυθορμητισμό, ξεγνοιασιά και απόλαυση. Μια απλή βόλτα μεταλλάσσεται σε πειρασμό, μόνο και μόνο από την πιθανότητα κάποιος να σε δει και να σκεφτεί ότι δεν κάνεις απλώς μια βόλτα. Κάποιοι δίνουν σημασία στο τι λένε οι άλλοι και κάποιοι όχι. Οι πρώτοι είναι οι ίδιοι που ασχολούνται με το τι κάνουν οι άλλοι, γι'αυτό και νομίζουν πως όλος ο κόσμος ασχολείται μ'αυτούς.Όλα αυτά δεν αλλάζουν την ορθότητα της απάντησης της Α,μπα, γιατί όπου κι αν ζεις, αν έχεις μια υγιή σχέση και περνάς καλά, σου φαίνεται εντελώς εξωγήινη η υπόθεση ότι μια συμπτωματική βόλτα είναι αμάρτημα. Αν όμως μια συμπτωματική βόλτα σού γαργαλήσει το στομάχι, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά και κατηγορείς γι'αυτό, ποιον άλλον; την κλειστή κοινωνία της επαρχίας, που ευθύνεται για ένα σωρό, αλλά όχι για το δικό σου γαργαλητό. :)