Αυτό που πραγματικά διαρκώς με εκπλήσσει με τους Αμερικάνους Δημοκρατικούς είναι πως δεν θέτουν θέμα αλλαγής του Αμερικανικού Συντάγματος έτσι ώστε να εκλέγεται πάντα ο υποψήφιος που συγκεντρώνει όχι τον μεγαλύτερο αριθμό εκλεκτόρων, όπως συμβαίνει τώρα, αλλά αυτός που θα συγκεντρώνει τον μεγαλύτερο αριθμό ψήφων. Αν συνέβαινε αυτό, θα είχαν γλιτώσει από την προεδρία του υιού Μπους και του Τραμπ.Αντίθετα διαβάζω συντριπτικά περισσότερα άρθρα όπου με απωθητικότατο στυλάκι απόλυτης διανοητικής και ηθικής υπεροχής χαρακτηρίζουν συλλήβδην κάτι εκατομμύρια συμπατριώτες τους σαν μη σκεπτόμενους, ρατσιστές, οπισθοδρομικούς κι οτιδήποτε άλλο.Κι αυτό μόνο δημοκρατικό δεν είναι.Επίσης, δεν βλέπω πουθενά κάποια αυτοκριτική. 8 χρόνια προεδρίας Ομπάμα πέρασαν. Δεν μπορεί, για να τα πήραν όλα οι Ρεπουμπλικάνοι, κάπου, κάτι πήγε πάρα πολύ στραβά. Δεν τους βλέπω να το ψάχνουν καν.Αν ο Τραμπ είναι τόσο μα τόσο χάλια, πόσο τραγικά ανεπαρκείς πρέπει να είναι οι Δημοκρατικοί που δεν μπόρεσαν να τον σταματήσουν;