7Πριν καμποσα χρόνια είχα ζήσει μια παρόμοια ιστορία αλλά από την ανάποδη. Ένας φίλος του τότε φίλου μου είχε σοκαριστεί όταν είχε δει να φοράω μια ντίζελ φούστα τη μέρα που γνωριστήκαμε. Δε το έγραφε πουθενά, ούτε το είπα εγώ από μόνη μου. Έτυχε να δουλέυει σε μαγαζί που πουλούσε ρούχα και τη γνώρισε, και με ρώτησε με πολύ ύφος, σχεδόν με το καλημέρα, κάτι του στυλ ' Καλά φοράς ντίζελ φούστα? Α είσαι λεφτού εσύ'. Από κει και μετά και για πολύ καιρό με αντιμετώπιζε σαν πλούσια πελάτισσα και είχε μια ευδιάκριτη καχυποψία και αμηχανία. Το κομπλεξ δεν γνωρίζει σύνορα.
