All time classic σιχαμένος τύπος. Ακόμα και να κάνουμε φίλο στο φμπ κάποιον από ευγένεια, το να τον ξεκάνουμε επειδή μας την πέφτει δεν είναι αγένεια, είναι ευγενική άρνηση στην αηδία.Μιλώντας για ευγένεια, θυμήθηκα πόσες μα πόσες φορές είχα ευγενικά αρνηθεί να βγω για καφέ/ποτό με κάποιον συνεργάτη στη δουλειά που ήμουν, ως ανταπόδοση των τσιγάρων που μου έκανε τράκα. Παντρεμένος, ευγενέστατος και μέχρι ενός σημείου νορμάλ. Αλλά όταν μου το είπε και τηλεφωνικά άρχισα να νιώθω καταπίεση. Οπότε την επόμενη που μου το είπε για πολλοστή φορά τετ α τετ, δεν ξέρω πώς έγινε και του όρμηξα.Αιφνιδιάστηκε και άλαλος με κοιτούσε, αποσβολωμένος να του λέω, Συγνώμη, ποιοι θα βγούμε για καφέ; Εμείς, μου λέει, θέλεις να είναι και κάποιος άλλος, δεν έχω πρόβλημα.Η γυναίκα σας θα είναι; Γιατί εγώ όπως ξέρετε δεν έχω σχέση, ως τι θα βγούμε; Φίλοι; Δεν είμαστε. Θα κάναμε ποτέ παρέα; 20 χρόνια διαφορά έχουμε. Από πού κι ως πού θα βγούμε εσείς κι εγώ, σ'αυτή την πόλη, για καφέ; Και αν τόσο με συμπαθείτε και με βρίσκεται αξιόλογη όπως λέτε, θα με παροτρύνατε να βγω στο ξεκάρφωτο για καφέ με παντρεμένο συνεργάτη; Δηλαδή σας είπα όχι ευγενικά τόσες φορές, γιατί αποκλείετε το να μη θέλω να βγω μαζί σας, ποιος νομίζετε ότι είστε;Ούτε καλημέρα δε μου ξαναείπε. Πιθανόν να με πέρασε για ανισόρροπη, αν όντως δεν είχε τέτοια κίνητρα. Δεν έμαθα ποτέ τίποτα αρνητικό για εκείνον. Ίσως και να ρίσκαρα να μπλέξω αν τηλεφωνούσε στον εργοδότη από εκδικηση π.χ. Αλλά τίποτα δε με ένοιαζε εκείνη την ώρα, τα είχα πάρει άσχημα με το θράσος και την επιμονή του. Κι επίσης, γενικά φυλάω τα ρούχα μου με ευγενικούς παντρεμένους.