#2 Το "δεν έχω προβλημα με το παιδάκι" μου θύμισε το "δεν έχω πρόβλημα με του (μια οποιαδήποτε μειονότητα) αρκέι να μην είναι κοντά μου". Πρόβλημα δεν έχεις με το βάζο της πεθεράς σου που το ανέχεσαι στο σπίτι για χάρη του άντρα σου. Το παιδί του άντρα σου, εφ' όσον είστε μια οικογένεια πρέπει να το θεωρείς οικογένειά σου, σαν δικό σου. Το ως πότε άραγε τι ακριβώς σημαίνει? Ως πότε το παιδί θα είναι μέρος της ζωής του άντρα σου? Η απάντηση είναι πάντα (ελπίζω τουλάχιστον). Πρέπει να καταλάβεις οτι και τα δυο είναι παιδιά του και θα είναι πάντα μέρος της ζωής του. Νομίζω οτι με το να φέρεις στη ζωή ένα δικό ΣΑΣ παιδί περίμενες να είστε οι τρεις σας μια οικογένεια και το πρώτο του παιδί να το αφήσει στους παππούδες? Ε αυτό ευτυχώς δε φαινεται να γίνεται. Αν θες να περνάς χρόνο με τον άντρας σου να περνάντε χρόνο οι 4 σας ως οικογένεια, να συμμετέχεις κι εσύ στις δραστηριοτητες του μεγαλύτερου παιδιού αφού έχετε γονείς που σας βοηθάνε. Αν ήταν και το πρώτο δικό σου παιδί θα το έκανες. Μην ανταγωνίζεσαι ένα 11χρονο παιδάκι που σε σένα μάλλον βλέπει μια μητρική φιγούρα. Εχε στο μυαλό σου το γεγονός ότι οι γονείς και τα παιδιά έχουν ένα δεσμό που δεν σπάει ποτέ, οι σύζυγοι όμως όχι.
