Οκ. Μάλλον σε πήρα λίγο απ'τα μούτρα. Pardon. Απλά δεν ξέρω αν μπορεί να γίνεται καν σύγκριση μεταξύ της παλ νersion που έχουν αρκετοί με την ΧΟ εκκλησία (και σε εποχή που δεν αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες π.χ) με το πως βιώνουν την κατάσταση άνθρωποι που έχουν ξεφύγει/θέλουν να ξεφύγουν από πιο "σκληροπυρηνικές καταστάσεις". Φαντάζομαι ότι σε εσένα ή σε έναν όχι και τόσο σπάνιο Έλληνα, τεσπά, που πάει στην εκκλησία ένα δεκάλεπτο στην ανάσταση και ΑΝ, δεν πέφτουν από δίπλα λυτοί και δεμένοι να του λένε να μπει στο "σωστό δρόμο" κι ότι βιώνει "ζωή αμαρτωλή", ούτε η μάνα του έχει, απαραίτητα, κατάθλιψη και κατηγορεί τον εαυτό της ότι ανέθρεψε το παιδί της λάθος, λες και μιλάμε για τζάνκι ή εγκληματία (ή τζιβιτζίλω ή τραβέλι, for that matter). Ή μήπως υπάρχει κάποια εντολή που να υπαγορεύει ότι ο περίγυρός σου οφείλει κόψει *κυριολεκτικά* την κάθε επαφή με εσένα, αν δηλώσεις άθεος; Θέλω να πω ότι ο γράφων δεν φαίνεται να είναι σε ηρεμία και, προφανώς, δεν τον αφήνουν να είναι σε ηρεμία, είτε έτσι, είτε αλλιώς.