Καταλαβαίνω την διαφορά μεταξύ πλήρους αποχής και μείωσης της κατανάλωσης. Δεν έχω απολύτως καμμία αντίρρηση να ξεκινήσουμε με την μείωση. Είναι λογικό.Το "θεματάκι" βρίσκεται στην τάξη μεγέθους, που είναι πολύ μεγάλη. Λόγω τεραστίων μεγεθών, είναι δύσκολο να καταλάβουμε τι παίζεται.Τα αλιεύματα μειώνονται εδώ και πολλές δεκαετίες. Ο άνθρωπος - με μοναδικό γνώμονα το κέρδος - βιομηχανοποίησε την αλιεία για να αντισταθμίσει την μείωση των ψαριών.Αυτήν την στιγμή έχουμε τεράστιες αλιευτικές μονάδες που "σκουπίζουν" τους ωκεανούς. Οι μικροί, παραδοσιακοί ψαράδες μετά βίας επιβιώνουν και αν.Σε αυτές τις βιομηχανοποιημένες μονάδες δεν μπορείς να επιβάλλεις μια μείωση του τζίρου τους ούτε κατά 5% επειδή αυτό θα ισοδυναμούσε με το κλείσιμο τους (έχουν μεγάλες επενδύσεις πίσω τους).Πόσο μάλλον που για να γίνει η αλιεία βιώσιμη πρέπει να μειωθεί 30-40%.* * Σε άλλο σχόλιο αναφέρεται ότι αν μειωθούν τα ψάρια θα ανέβει η τιμή τους, άρα θα σταματήσουν οι καταναλωτές να τα αγοράζουν και όλα θα είναι μέλι - γάλα. Το "αόρατο χέρι της αγοράς" θα κάνει το θαύμα του.Δυστυχώς, τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Τα οικοσυστήματα πιέζονται στο όριο τους. Λίγο πριν το όριο είναι ΟΚ και στο όριο καταρρέουν απότομα. Τα ψάρια δεν μειώνονται σταδιακά, αλλά σε πολύ απότομες διακυμάνσεις, που δεν είναι δυνατόν να προλάβει χρονικά το "αόρατο χέρι" της προσφοράς / ζήτησης. Ιδίως όταν με την βιομηχανοποιημένη αλιεία μπορείς να δίνεις στην αγορά άφθονο ψάρι μέχρι και 1 μέρα πριν την τελική κατάρρευση.