#Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης οι άνθρωποι κάνουν τελετές για τους νεκρούς τους. Η μορφή διαφέρει από πολιτισμό σε πολιτισμό. Σε άλλους οι κηδείες συνοδεύονται από θρήνους, σε άλλες είναι σαν μια γιορτή, άλλοι νεκροί θάβονται και άλλοι καίγονται.Πέραν από το καθαρά τελετουργικό-θρησκευτικό κομμάτι, οι τελετές αυτές εξυπηρετούν και το ψυχολογικό κομμάτι (όπως ανέφεραν η Λένα και οι υπόλοιποι σχολιαστές). Βοηθούν να συνειδητοποιήσουν και να αποδεχτούν οι οικείοι του νεκρού την απώλεια. Ανθρωπολόγοι και κοινωνιολόγοι συνδέουν τις τελετές αποχαιρετισμού των νεκρών το κομμάτι των κοινωνιών που έχει να κάνει με συλλογικό αίσθημα και την έννοια της ομάδας και της οικογένειας. Βλέπουμε π.χ. ότι ομογενείς στην Αμερική ή στην Αυστραλία κρατάνε ακόμη περισσότερο τα έθιμα και για τις κηδείες (και όχι μόνο για τις χαρμόσυνες τελετές), ίσως λόγω μεγαλύτερης ανάγκης αυτοπροσδιορισμού της ομάδας τους (ναι μεν Αυστραλοί/Αμερικάνοι αλλά και Έλληνες).Εχει καταγραφείμόνο μια φυλή στον Αμαζόνιο τα μέλη της οποίας δεν έχουν ουτε κάποια τελετή για να αποχαιρετίσουν τους νεκρούς τους, ούτε όμως λόγω της πλημμύρας του Αμαζονίου γνωρίζουν που ακριβώς έχουν ταφεί οι νεκροί τους. Αυτή η φυλή αποτελεί ίσως τη μοναδική εξαίρεση αναφορικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι το θάνατο παγκοσμίως.