#1.α)Το κέρατο θέλει δύο (τουλάχιστον).Οι παντρεμένοι άνθρωποι (το θέτω έτσι,γιατί αφορά άντρες και γυναίκες) δε σύρονται ύπουλα στην απιστία από κάποια άλλη σατανική ύπαρξη χωρίς τη θέληση τους.β)Οι παντρεμένοι απατούν και με άλλους δεσμευμένους,παντρεμένους,όχι μόνο ελεύθερους.γ)Το πρόσωπο,που έχει απιστήσει με έναν παντρεμένο,δεν πονάει λιγότερο,όταν γίνεται και το ίδιο τάρανδος.δ)Εκείνος/εκείνη,που ως ελεύθεροι είχαν νταλαβέρι με παντρεμένο,πρέπει να αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα το κέρατο από τον/τη σύζυγο ως αντίτιμο για τις πράξεις τους στο παρελθόν;Να πληρωθούν δηλαδή με το ίδιο νόμισμα και να το βουλώσουν,γιατί υπήρξαν κάποτε το τρίτο πρόσωπο;Κάθε σχέση είναι μοναδική και ξεκινάει απ'την αρχή.Δεν ξεπληρώνουμε γραμμάτια από τις προηγούμενες.ε)Κι ας μη γελιόμαστε.Όσο και να θέλουμε να μοιράσουμε τις ευθύνες ανάμεσα στον παντρεμένο και το τρίτο πρόσωπο,δε μοιράζονται.Ο καθένας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για τη στάση του απέναντι στον εαυτό του και τη σχέση του.στ)Ομολογώ,ότι απολαμβάνω πάντα τέτοιες κουβέντες με γειτόνισσες στο χωριό,που έρχονται για καφέ στη μάνα μου:"Μωρή ούργια (=ανόητη,αφελής),ευτή,που τη βλέπεις και σου το παίζει κυρία (εννοείται ως παντρεμένη πια),λεύτερη είχε πάρει το Μα και το Βάβιλα (δεν ξέρω ποιοι είναι αυτοί,είναι έκφραση,που συνηθίζεται στα μέρη μου).Εν είχε ξελογιάσει και τον τάδε και φτάσανε στα χωρίσματα με τη γυναίκα του;"