#7 Μην ανησυχείς, δεν είσαι τρελή. Έχεις καλλιτεχνικές ανησυχίες, βλέπεις πολλές ταινίες και σίγουρα αυτό επηρεάζει τον τρόπο σκέψης σου, τις προσδοκίες σου καθώς και την άποψή σου για το ιδανικό. Ζεις σε μια παράλληλη, όμως, πραγματικότητα και φοβάσαι να αναλάβεις πραγματική δράση γιατί μπορεί να διαλυθεί το όνειρο που έχεις κατασκευάσει ή η εξιδανικευμένη εικόνα του σκεϊτά (ποιός άλλωστε δεν αγαπά τους σκεϊτάδες;). Εφόσον όμως αυτή η κατάσταση σε λυπεί, αυτό που μπορείς να κάνεις είναι να το ρισκάρεις και στο επόμενο πάρτι που θα τον δεις (μάθε που θα πάει και πήγαινε και συ με τις φίλες σου) να πιεις ένα ποτό, να πάρεις θάρρος και να του μιλήσεις. Όχι ερωτική εξομολόγηση φυσικά, αλλά να προσπαθήσεις να τον γνωρίσεις και να δεις αν συνεχίζει να σε γοητεύει η εικόνα του. Είναι πολύ πιθανό να καταρριφθεί το είδωλο που έχεις στο μυαλό σου, γεγονός που συμβαίνει συχνά όταν ερωτευόμαστε άτομα τα οποία απλά θαυμάζουμε στο αστικό. Είναι πιθανό όμως και να σου αρέσει πραγματικά, και να του αρέσεις και συ (αρκεί να μην του πεις ότι έχεις το πορτραίτο του στον τοίχο σου). Διαφορετικά, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις στο ροζ συννεφάκι σου όπου μια τυπική συζήτηση αποτελεί τις "ωραίες μέρες μας". Σκέψου όμως πως αυτό δεν είναι δίκαιο ούτε για το παιδί με το οποίο είστε μαζί, ούτε για σένα που αυτό που θα αναπολείς σε λίγα χρόνια θα είναι να είχες μια πραγματική και ουσιαστική σχέση στην μαγική ηλικία των 20. Ελπίζω να βοήθησα.Μια 20χρονη ερωτευμένη με σκεϊτά :)
