@4Παύουμε να είμαστε έρμαια της αποδοχής και θαυμασμού των άλλων,όταν συνειδητοποιήσουμε πως η αποδοχή και ο θαυμασμός οφείλονται σε κάτι που δεν είμαστε εμείς. Είναι απλά μία εικόνα,για την οποία είναι υπεύθυνη η φύση. Σε αποδέχονται για κάτι που σου έτυχε,για το οποίο δεν έχεις καμμία απολύτως ευθύνη.Εσύ όμως ως οντότητα ,΄ως συνειδητότητα, είσαι κάτι πολύ πιό πολύπλοκο,και πιό βαθύ από μία εικόνα ετσι δεν είναι;Αυτό το εσωτερικό σου πεδίο άρχισε να το ανιχνεύεις ,να το αγαπάς,να ενδιαφέρεσαι γι αυτό.Να ανακαλύψεις ,δεξιότητες,επιθυμίες,ενδιαφέροντα ουσιαστικά, που σε πάνε πέρα από τη απλή ταύτισή σου με μία ωραία εικόνα.Είναι σημαντικό να πάψεις να ενδιαφέρεσαι να αρέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραμελείς τον εαυτό σου, όσο ακόμα αρέσεις χωρίς τόνους προσπάθειας.Γιατί αν παραμείνει η εξάρτηση από τη δόση ,με την πάροδο του χρόνου,το να αρέσεις ,θα σου καταναλώνει όση ζωτική ενέργεια έχεις και δεν έχεις.ΥΓ. και με όλο το θάρρος,και με το συμπάθειο,άσε το μαλλάκι στο φυσικό του, και μην το ταλαιπωρείς με χημικά..
