Για το #7, δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο με την απάντηση!Οι καλύτερες σχέσεις είναι αυτές με τις οποίες ο άνθρωπος δίπλα σου, είναι και φίλος σου. Κι όταν λέω φίλος, δεν εννοώ ντε και σώνει να μιλάτε όπως θα μιλούσατε στους κολλητούς/ες σας, όμως σίγουρα, σχέσεις που άρχισαν αρχικά ως φιλίες (ή πρώτα αν θες ως παρέα) είναι πολύ πιο ισορροπημένες και τελικά επιτυχημένες.Btw... απορώ πώς πιστεύουν οι περισσότεροι/ες ότι ή για σχέση θα τον δεις τον άλλο από την αρχή είτε μόνο φιλικά. ΟΚ, υπάρχει όντως η πρώτη εντύπωση, όμως ρε παιδιά ψάχνονται όλοι να βρουν το love at first sight και δεν τους περνάει καν από το μυαλό να γνωριστούν εν μέσω παρέας με άλλους ανθρώπους και να δώσουν ευκαιρίες μέσα από φιλικά πρόσωπα και όχι στο μπαρ με αγνώστους. Στην τελική, δεν σου αρέσει ένας φίλος φίλης που γνώρισες; Μπορεί να κάνετε ωραιότατη παρέα και ένας δικός του φίλος να είναι το αμόρε της ζωής σου. Ποτέ δεν ξέρεις. Και όχι, δεν έλκονται τα αντίθετα, ή μάλλον τα αντίθετα δεν μένουν μαζί. Για να κρατήσει κάτι, χρειάζονται και κοινοί/παρόμοιοι κώδικες επικοινωνίας και αντίληψης για την ζωή. Τι πιο κοντινό σε αυτό από ανθρώπους που θα μπορούσαν να είναι και φιλαράκια σου (ως χαρακτήρες) αν δεν υπήρχε το ερωτικό στοιχείο; Προσωπικά, ο άνθρωπός μου είναι και ο καλύτερός μου φίλος, με την έννοια ότι περνάω πολύ καλά μαζί του, ακόμη κι όταν θέλω να μιλήσω, να αστειευτώ, να νιώσω άνετα να μιλήσω μαζί του για κάτι που με απασχολεί. Πολύ λίγα πράγματα δεν θα μοιραζόμουν μαζί του παρά μόνο με φιλικά πρόσωπα ή κανέναν. Όταν αυτό είναι αμοιβαίο και ισορροπημένο, δεν υπάρχει πιο καλή σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων.