Υποθέτω είναι θέμα ορμονών και έχεις δίκιο...έχω περάσει κάτι φάσεις, που έβλεπα διαφημίσεις στην τηλεόραση και έκλαιγα...έλεος όμως... από την άλλη τα τελευταία χρόνια, έχοντας περάσει διάφορα ζόρια που έχουν να κάνουν με ουσιαστικές απώλειες, ενώ εξακολουθώ να είμαι ευσυγκίνητη, έχω μάλλον ακούσια(;) αυτο-πειθαρχηθεί και το κλάμα μου βγαίνει μόνο όταν είμαι πραγματικά λυπημένη (ή πονάω πάρα πολύ :-)...).Πάντως ενώ μερικές φορές μπορεί να είναι λυτρωτικό το να μπορείς να κλάψεις, άλλες φορές (ειδικά όταν είναι από νεύρα, αγανάκτηση ή εξάντληση...) μπορεί να σε φέρει σε δύσκολη ή ακόμα και σε μειονεκτική θέση, ειδικά δε, αν δεν μπορείς να το ελέγξεις...Πφφφφ, άτιμο πράγμα!!!