#7 Μου φαίνεται απίστευτο που η ερώτηση αυτή προέρχεται από μια γυναίκα που είναι στην ίδια θέση με το σύντροφο της. Θέλω να πω θα το περίμενα από κάποια ελεύθερη χωρίς παιδί. Έχοντας βιώσει τη διαδικασία ενός διαζυγίου με παιδί είναι δυνατόν να έχεις τέτοια αντίδραση? Και επιπλέον να προσπαθείς να βγάλεις λάθος τη διάγνωση του παιδοψυχολόγου? Γιατί επειδή δε σε βολεύει? Ξέρεις δεν αντιδρούν όλα τα παιδιά με τον ίδιο τρόπο σε ένα διαζύγιο κι επίσης θα έπρεπε να ξέρεις πως προτεραιότητα του συντρόφου σου είναι και πρέπει να είναι αυτό το παιδί. (Όπως και δική σου το δικό σου). Επειδή τόση ώρα νομίζω πως γράφω τα αυτονόητα φρόντισε τουλάχιστον ο άνθρωπος σου να μην καταλάβει ότι έτσι το βλέπεις γιατί τον βλέπω να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια...