Νομίζω ότι ο εισαγγελέας θα έπρπεπε να έχει παρέμβει προ πολλού. Το ενοχλητικό δεν είναι μόνο ότι δεν παρέχονται στις μικρές αγγελίες πληροφορίες σχετικά με το μισθό, ωράριο, κτλ, αλλά πολλές φορές ούτε κάν στοιχειώδεις πληροφορίες για την ίδια την φύση της εργασίας.Όταν αναζητούσα στο παρελθόν εργασία, συχνά αντιμετώπισα παραπλανητικές καταχωρίσεις για "απασχόληση με ελεύθερο ωράριο, υψηλότατες αμοιβές, κτλ", που αποδείχθηκαν καθαρή απάτη. Σε μία περίπτωση πληροφορήθηκα (κατά τη συνέντευξη μόνο!) ότι η απασχόληση αφορούσε συναρμολόγηση παιχνιδιών (!) Ρώτησα ποιά ήταν η αμοιβή και μου είπαν ότι επρόκειτο για φασόν και πληρωμή με το κομμάτι. Δεν θυμάμαι το ποσόν (έχω απωθήσει την εμπειρία στο υποσυνείδητό μου), πάντως ήταν εξευτελιστικό. Στην εύλογη απορία μου, πώς θα ήταν έτσι δυνατόν να συγκεντρωθεί ποσόν έστω ίσο προς το ελάχιστο ημερομίσθιο, ο υπέυθυνος μου απάντησε ότι εάν συναρμολογήσω πολλά, είναι εύκολο (!) Με πρόχειρους υπολογισμούς χρειαζόταν η συναρμολόγηση μιας καραβιάς παιχνιδιών για να συγκεντρώσω την "υψηλότατη αμοιβή", οπότε, αφού ευχαρίστησα τον "υπέυθυνο" αποχώρησα. Πάντως η συνήθης απάτη είχε να κάνει με την απόκρυψη του γεγονότος ότι η απασχόληση αφορούσε πωλήσεις. Στην (προ πολλού χρεοκοπημένη - πολύ πριν τα μνημόνια) ελληνική οικονομία, οι μόνες δουλειές που ήταν διαθέσιμες ήταν οι κάθε είδους πωλήσεις (εγκυκλοπαιδειών, διαφόρων αντικειμένων, ασφαλειών, πιστωτικών καρτών, κτλ). Πάντα όταν κανόνιζα για ραντεβού έκανα σαφές ότι δεν με ενδιαφέρουν οι πωλήσεις, σχεδόν πάντα με παραμύθιαζαν από τηλεφώνου, σχεδόν πάντα ανακάλυπτα στη συνέντευξη ότι με εξαπάτησαν. Φόραγα το (μοναδικό μου τότε) κοστούμι, περίμενα σε κάποιο προθάλαμο (μαζί με κάμποσους άλλους απελπισμένους - με τους περισσότερους είχαμε γίνει γνωστοί, αφού απαντούσαμε στις ίδιες αγγελίες εργασίας του μπλε ένθετου των "Νέων" ή των σομόν σελίδων της "Ελευθεροτυπίας" - στη δεκαετία του '90 δεν υπήρχε ακόμα το internet), μόνο και μόνο για να διαπιστώσω την απάτη του πράγματος. Σε μία περίπτωση θυμάμαι έγινα έξαλλος, είχα τονίσει στο τηλέφωνο ότι δεν με ενδιαφέρουν οι πωλήσεις, επανειλημμένα με διαβεβαίωσαν ότι όντως "πρόκειται για δουλειά γραφείου" και τελικά στη συνέντευξη μου είπαν ότι ο μελλοντικός μου εργοδότης είναι μια πολύ σοβαρή εταιρεία που ζητάει πωλητές για το περιοδικό της (που ούτε είχα ξανα ακούσει στη ζωή μου!) το οποίο "απευθύνεται σε γιατρούς, δικηγόρους και άλλους σοβαρούς πελάτες και γι' αυτό ακριβώς ζητάμε ανθρωπους με πτυχία όπως εσύ, για να τους πείσουμε να γίνουνε συνδρομητές". Στην ένστασή μου ότι η αγγελία (και η υπάλληλος στο τηλέφωνο) ανέφεραν την απασχόληση ως "δουλειά γραφείου", ο "υπεύθυνος" εκνευρισμένος μου απάντησε κοφτά ότι υπάρχει και μία θέση για τη διαχείριση της αποθήκης (ολοφάνερο ψέμα - πωλητές έψαχναν). Θα μπορούσα εγώ ο ψοφοδεής άνεργος να αναλάβω αυτή τη θέση; Βεβαίως, του απάντησα εγώ, γνωρίζω άπταιστα τη χρήση του πακέτου Eurofasma - και όχι μόνο (ψέμα επίσης, LOL). "ΟΚ, θα σας ενημερώσουμε", πήρα την ξινισμένη απάντηση, και φυσικά, ούτε ξανα-άκουσα για τη συγκεκριμένη δουλειά.
