Το ενδεχόμενο να νιώσουμε ψύχραιμα και να αφησουμε τον χρόνο να πει αν ειναι όντως το "άλλο σου μισό" ή όχι, δε παίζει έτσι? χωρις να θέλω να υποτιμήσω αυτο που νιώθεις,εχεις σκεφτει οτι το γεγονός οτι είναι ένας "απαγορευμένος" έρωτας,σε κάνει να το γιγαντώνεις τόσο πολύ μέσα σου? Θα μπορούσες να δοιμάσεις να συγκατοικήσεις μαζί του σε μια άλλη πολη που δε ξέρουν οτι εισαι κυπρια κι αυτος τουρκος,οποτε δε θα νιώθεις την αρνητίλα και το ρατσισμό απο γύρω?πιστευω οτι θα στάνιαρες γιατί ή που θα καταλήξεις οτι ειναι ο ανθρωπος σου αυτος ή που θα γίνουν τα νευρα σου τσαταλια απο τη συγκατοικηση(true story). Όπως και να έχει ομως στο τέλος θα εχεις μια απαντηση.