Συμφωνώ μόνο με τη τελευταία προσέγγιση,τα προηγούμενα είναι κατά βάση αφορισμοί,χωρίς κανένα είδος ενδοσκόπησης,με γνώμονα πάντα της προσωπικής τελειότητας και τη γενικόλογη απαξία των πάντων.Χωρίς βέβαια και η τελευταία προσέγγιση να ξεφεύγει από τη λογική του υπέρ ανθρώπου του Νίτσε!
