τα διαβάζω και εξοργίζομαι! Εξοργίζομαι κυρίως γιατί τα ζω καθημερινά μέσα από δική μου περιπέτεια με συγγενικό μου πρόσωπο!Και όλο αυτό που περιγράφεται και δείχνει να είναι σκληρό, απέχει πολύ από την πραγματικότητα! Οι συνθήκες είναι πολύ πιο τραγικές από όλο αυτό, δεν υπάρχει ελπίδα, δεν υπάρχει αύριο! Για μένα όμως υπάρχει, δεν θα σταματήσω να προσπαθώ για το δικό μου άνθρωπο αλλά και για όλους αυτούς που μπορώ να βοηθήσω και κυρίως να στηρίξω ψυχολογικά! Είναι δύσκολη παιδιά η καθημερινότητα!!