Το ότι οι φωτογράφοι πηδούν τα μοντέλα τους δεν είναι καινούργιο, το ξέραμε από την εποχή του Blow Up του Αντονιόνι τουλάχιστον. Το θέμα είναι η ιδιαζόντως γλοιώδης οπτική που αναπαράγει ο Richardson (τόσο σε αισθητικό αποτέλεσμα όσο και σε συμπεριφορά, κρίνοντας από τις λεπτομέρειες της αφήγησης της κοπέλας, αν όντως ευσταθούν) σε αντίθεση με άλλους φωτογράφους που ενδεχομένως επίσης κάνουν σχέσεις ~περιστασιακές ή μη~ με τα μοντέλα τους. Αναπαράγει μια ιδιάζουσα βία και ταπείνωση προς το γυναικείο φύλο που έγινε δημοφιλής από τις τσόντες των τελευταίων 10 ετών περίπου και που "μυρίζει" σεξουαλικά εγκλήματα των 70ς σε περιτύλιγμα cult. Γι'αυτό και ενοχλεί. Γι'αυτό και κάνει ντόρο γύρω από το όνομά του. Και δικαίως επισύρει το μένος γιατί με την γκλαμουροποίηση και την δημοσιοποίηση αναισθητοποιεί το μάτι σ'αυτές τις εικόνες (όπως κάνει και το συνεχές ιντερνετικό πορνό τελευταίως) διαιωνίζοντας και δικαιώνοντας την βία εναντίον των γυναικών. Δεν έχει σχέση με φετιχισμό (δυστυχώς, μιας κι εκεί τα όρια είναι σαφώς καθορισμένα) αλλά με mainstream οπτικοποίηση μιας ανομολόγητης διάθεσης επιβολής (που εκφράζεται λεκτικά από τους περισσότερους στην καθημερινότητά μας, όμως η εικόνα είναι απείρως ισχυρότερη από τα λόγια). Τώρα όσο για το αν είναι διεστραμμένος, είναι πολύ πολύ φριχτό αυτό που θα πω, αλλά συγγνώμη, *αυτό* το βλέμμα, με αυτά τα γυαλιά, με αυτό το ύφος και αυτό το μουστάκι και το λουκ του Αμερικανού τσολιά με τις καρό πουκαμισάρες κλπ., εγώ αν ήμουν στην θέση του μοντέλου θα την είχα στρίψει με το καλημέρα! "Φωνάζει" σεξουαλικός εγκληματίας (για το γούστο έκανα ένα αγγλόφωνο Google με τον όρο αυτό και οι φωτό είναι πολύ ενδιαφέρουσες).Apologies σε όσους ενστερνίζονται το ίδιο λουκ και "ύφος", σίγουρα δεν είναι όλοι έτσι. Απλά εκφράζω τι μου "βγάζει". Κατ'αρχήν οι πράξεις του (πλην του φωτογραφικού έργου που είναι δημόσιο κτήμα προς κριτική) θα κριθούν από τα δικαστήρια, αν το πράγμα φτάσει κάποτε εκεί.