Μπορώ να την καταλάβω. Είναι πολύ δύσκολο μια σχέση ζωής να έχει ατονήσει τόσο που να μην σε κάνει πια να έχεις όρεξη για ζωή. Το πάθος της αναζωπυρώθηκε από κάποιον άλλον, όχι με τον άντρα της. Και αμφιβάλλω αν θα ξανανιώσει πραγματικό έρωτα για το σύζυγο της. Αυτό έχει περάσει πια... Νιώθει ζωντανή με τον εραστή της και χωρίς ζωή στον γάμο της. Υπάρχει ένα παιδί, είναι δύσκολο να χωρίσει... Λίγο θα κρατήσει η σχέση της το ξέρει, μας το είπε όχι επειδή δεν θέλει εκείνη αλλά δεν θέλει κάτι παραπάνω ο εραστής της. Μακάρι όλοι μας να βρίσκαμε τη δύναμη να κάνουμε το σωστό για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Μακάρι να είμασταν ειλικρινείς με τον εαυτό μας κυρίως. Πόσοι και πόσοι δεν κρυβόμαστε πίσω από ένα γάμο που μας βολεύει, πόσοι δεν κάνουμε πράγματα που θέλουμε από φόβο μήπως ξεβολευτούμε? Να βρει το θάρρος της ύπαρξης της, αυτό θα της ευχηθώ. Και να προσέχει το παιδί της.